Eno Supos Challenge

Mogelijk waren ze te druk met andere bands en projecten, maar wat goed dat rietblazer Mete Erker, violist Oene van Geel, gitarist Anton Goudsmit en pianist Jeroen van Vliet hun drie jaar geleden verschenen plaat Live! eindelijk een vervolg hebben gegeven.

De vier Nederlandse topmusici geven elkaar op Eno Supo opnieuw alle ruimte. Elk componeerden ze een of meerdere stukken waarin de instrumenten elkaar beurtelings aantrekken en afstoten. Zonder drummer is de toon aangenaam licht, maar nooit zweverig. Soms vinden sax en viool elkaar om dan gedreven door Van Vliets piano elk een eigen weg te gaan. De stukken zijn afwisselend impressionistisch, melancholisch en dreigend.

Nooit kiezen de vier voor de gemakkelijkste weg en toch vormen de soms van elkaar weglopende motieven een eenheid. Het allermooist is Van Vliets No Farewell. De melodie zet zich onmiddelijk vast en steeds weer bezorgt Van Geels viool kippenvel. Vanavond wordt dit prachtige album in het Amsterdamse Bimhuis gepresenteerd.

23 April 2014 - de Volkskrant, Gijsbert Kamer

Poëtische kamerjazz

Niet alleen is Estafest een blikvanger om zijn twee individuele Boy Edgarprijswinnaars (gitarist Anton Goudsmit en violist Oene Van Geel), maar het blijft ook een mooie rariteit dat het kwartet bas- en drumloos is. Samen met saxofonist Mete Erker en pianist Jeroen van Vliet wordt een eigenzinnige kamer-impro gemaakt: composities met afspraken, met invullingen op gevoel. Dat Estafest avontuurlijk kan tuimelen, viel te horen aan de concertregistratie Estafest Live!

Op Eno Supo draait het meer om poëzie. Intens en reflectief, met noten die lijken te ademen, en veelzeggende stiltes. De openingstrack is weliswaar buitelend in energie opgebouwd, daarna gaat het meer richting kamerjazz met weidse uitzichten. Mooi hoe de instrumenten elkaar aanlokken en samen opgaan, zoals de viool unisono met saxofoon. De wollige basis van de piano, de repetitieve accenten van tenorsaxofoon en dan een vreugdedans van viool en gitaar; het zijn momenten dat Estafest piekt.

April 22, 2014 - NRC, Amanda Kuyper

Estafest - Eno Supo

Eno supo is de tweede cd van deze supergroep die bestaat uit louter topmuzikanten, Mete Erker (ss,ts,bclt) speelt o.a. ook in het Artvark Saxofoonkwartet , Anton Goudsmit (gtr), ook bekend van New Cool Collective en zij Ploctones, Oene van Geel (altvln) speelt ook bij het Zapp String Quartet en tenslotte Jeroen van Vliet (pno) bekend van zijn eigen trio en Eric Vloeimans' Gatecrash en Kytecrash.

Het etiket kamerjazz dat Estafest vaak krijgt opgeplakt mag kloppen voor sommige nummers maar meestal gaat het niet op, vooral door de rockgitaar van Goudsmit. De verhouding improvisatie en compositie is fifty fifty en dat geldt ook voor de factor melodieus tegenover abstract en individueel tegenover collectief. Er is hier geen sprake van een rolverdeling zoals die in een jazz kwartet gebruikelijk is, dat ligt niet alleen aan het ontbreken van bas en drums maar ook aan het ontbreken van een leidend figuur, deze rol wordt afwisselend ingevuld door ieder van de muzikanten, waarna de anderen invallen en volgen. Dat leidt tot heel spannende muziek.

De mogelijkheden van ieder instrument worden volledig uitgebuit, zo kan de sax een rol spelen als bas, de viool de melodie of de baslijn etc. Dit is goed te horen in het nummer "Papillon" van Erker waarin de sax en de altviool om elkaar heen lijken te dansen en zodoende een schitterende combinatie vormen. In het nummer "T.C.2" is er al helemaal geen sprake van kamerjazz, iedereen gaat loos en de muziek riekt naar psychedelic rock ! Heel bijzonder wat deze vier heren hier brengen, heel anders toch dan in hun vertrouwde omgeving, een van de beste jazz cd's van het jaar durf ik nu al te stellen.

May 19, 2014 - Rootstime.be, Jan van Leersum

Eno Supo Challenge

Mete Erker (ss, ts, bkl), Oene van Geel (va, cajon), Jeroen van Vliet (p), Anton Goudsmit (g). Op 'Eno Supo', de nieuwe en tweede cd van Estafest hoor je samenspel in perfecte harmonie en eenheid. En dat met vier verschillende karakters in één groep. In Estafest komen de romantiek van pianist Jeroen van Vliet, het 'ADHD-werk' van gitarist Anton Goudsmit, het doorzetten van saxofonist van Mete Erker en de fantasie van violist Oene van Geel bijeen. Karakteristieken van de koude grond, ik weet het, maar ze geven wel min of meer richting.

De stukken op 'Eno Supo' hebben een eigen karakter, maar tegelijkertijd is het album ook een geheel. 'Chime' doet zijn naam eer aan met lange tonen die opkrullend wegsterven

'Op het album 'Eno Supo' van Estafest staat geïmproviseerde muziek van de bovenste plank'

De heren maken er iets etherisch van. Wat resulteert is geïmproviseerde muziek van de bovenste plank. Aan Anton Goudsmit kleeft misschien het idee dat gekte zijn handelsmerk is, maar hier hoor je hoe gedisciplineerd hij ook kan zijn (net zoals in Boompetit, het trio dat hij tien jaar geleden vormde met trompettist Eric Vloeimans en cellist Ernst Reijseger). In de kamerjazz van Estafest kan dat natuurlijk ook niet anders. Jeroen van Vliet heeft met zijn pianospel vaak veel invloed op de sfeer in het kwartet. Wat niet betekent dat de andere drie dienstbaar aan hem zijn. Je kunt spreken van een 'bandbreedte', waarin elk bandlid zijn invloed laat gelden. De vier trekken om beurten het accent naar zich toe. Het resultaat is subliem.

May 12, 2014 - Nederlands Dagblad, Hessel Fluitman

Estafest: Live!

What a feast. Four tasteful inventive characters whom are having a good musical conversation. Since several years Estafest is performing on stage, but until now they did not record a cd.

The wide dynamic range and flexibility is just as convincing when the sound is coming from the speakers. Mete Erker (saxophones / bass clarinet), Jeroen van Vliet (piano), Anton Goudsmit (guitar) and Oene van Geel (viola) play together as dancing flying swallows. Floating movements contain unexpected darts and contain slowly developing delays.

The chamber improvisations sound natural. They draw on a wealth of original compositions. Ernesto (Goudsmit) opens with delicate guitar sounds, the introduction of the theme at the piano gives you a lump in the throat and subsequent repetitive clarinet patterns bring you to tears.

And Vliets Hyper, a favorite of Eric Vloeimans' Gatecrash, sounds even more engaging thanks to the intense viola instead of Vloeimans trumpet.

May 4, 2011 - De Volkskrant, Tim Spranger

A swarming quartet

The quartet, Estafest, plays chamber music with a liberal-minded approach. Or conversely, chamber music with modern jazz influences. No matter how you listen to the CD Estafest Live! - a recording of a concert at De Toonzaal, Den Bosch in 2009 - it must be with open ears.

Guitarist Anton Goudsmit, reed player Mete Erker, violist Oene van Geel and pianist Jeroen van Vliet encounter each other for years at Dutch venues and festivals.

Without having a bass and drums Estafest is a quartet of strings and blown tones, which intersects and rejects in abstract, cinematic compositions. Full of adventure the members swarm around each other. Every inch of space is used, because in this color palette of melodic instruments there is little room for each of them. And yet they do not get in the way of each other.

They wirl and wrap. The music floats for a while, ancounters a big stone, and another way out is found. Anton Goudsmit plays teasing and nasty guitar riffs in pieces such as Uberspank. While Hyper, written by Van Vliet, starts to swirl at a high energy level, with a continually-changing melody as its core. Maddening, how everyone always comes up with new ingredients s and does not collapse for a minute.

May 12, 2011 - NRC, Amanda Kuyper